Türkiye’de ulusal akne haftasında yapılan bilgilendirme seminerlerinin katılımcıların akne hakkındaki bilgi düzeylerine etkisi

Background and Design: To investigate the contribution of informative presentations about acne vulgaris and questionnaires administered before and after informative meetings on patients' awareness and consciousness. Materials and Methods: Participants were asked to fill out a 20-question survey before and after informative seminars in hospitals and secondary and high schools as part of National Acne Week. The level of statistical significance was set as p <= 0.05. Results: A total of 466 participants completed the survey before and after the seminar, and the mean age of the participants was 17.4 +/- 6.9. Before the seminar, 31.1% of participants thought that acne is originated from the liver, whereas this figure decreased to 16.7% after the seminar. In all, 47.6% of participants consulted doctors and 23.9% consulted social media to seek information about acne; however, after receiving training, 77% preferred to consult a doctor. Of the participants, 51.1% were expecting to see the results of acne treatment in 1 or 2 weeks, whereas 83.3% stated that the effects would be seen in 2 or 3 months after the seminar. When the participants' educational background was grouped as "secondary-high school-other," a statistically significant difference was obtained (p<0.05). Conclusion: Our study features both patients' misconceptions and their incorrect attitudes about acne, and their level of knowledge improved significantly as a result of educational seminars. The relative benefit derived from educational seminars was positively related to the participants' highest level of education.Amaç: Akne vulgaris ile ilgili bilgilendirme toplantısı öncesi ve sonrasında uygulanan anket formları ile bilgilendirici sunumların akne hakkındaki farkındalık ve bilinç düzeylerine katkısını incelemek amaçlanmaktadır. Gereç ve Yöntem: Ulusal Akne Haftası kapsamında hastane, ortaokul ve lise dengi okullarda verilen bilinçlendirme eğitimi öncesi ve sonrasında katılımcılardan 20 soruluk bir anket doldurmaları istendi. İstatistiksel anlamlılık düzeyi p≤0,05 olarak kabul edildi. Bulgular: Eğitim öncesi ve sonrasında anket formunu dolduran 466 kişinin yaş ortalaması 17,4±6,9 idi. Eğitim öncesi katılımcıların %31,1’i aknenin karaciğer kaynaklı olduğunu düşünürken, eğitim sonrası bu oran %16,7’ye indi. Akne hakkında bilgi almak için eğitim öncesi katılımcıların %47,6’sı doktora, %23,9’u sosyal medyaya başvururken, eğitim sonrası %77’si doktora başvurmayı tercih edeceğini belirtti. Katılımcıların %51,1’i akne tedavisinin 1-2 hafta içerisinde etkisini göstereceğini beklerken, eğitim sonrası %83,3’ü 2-3 ay kullandıktan sonra yanıt alınabileceğini belirtti. Kişilerin öğrenim durumları, “ortaokul-lise-diğer” olarak gruplandırıldığında, eğitim sonrası gruplar arasında öğrenim durumlarına göre istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık saptandı (p=0,005). Sonuç: Çalışmamız bireylerin hem akne hakkındaki yanlış bilgi ve tutumlarını ön plana çıkarmakta, hem de hekimlerin vereceği eğitim seminerleri ve bilgilendirme toplantıları ile bilgi düzeylerinde kayda değer bir gelişme sağlanacağını göstermektedir

Medicinal plants in traumatic brain injury: Neuroprotective mechanisms revisited

Traumatic brain injury (TBI) is the most prevalent health problem affecting all age groups, and leads to many secondary problems in other organs especially kidneys, gastrointestinal tract, and heart function. In this review, the search terms were TBI, fluid percussion injury, cold injury, weight drop impact acceleration injury, lateral fluid percussion, cortical impact injury, and blast injury. Studies with Actaea racemosa, Artemisia annua, Aframomum melegueta, Carthamus tinctorius, Cinnamomum zeylanicum, Crocus sativus, Cnidium monnieri, Curcuma longa, Gastrodia elata, Malva sylvestris, Da Chuanxiong Formula, Erigeron breviscapus, Panax ginseng, Salvia tomentosa, Satureja khuzistanica, Nigella sativa, Drynaria fortune, Dracaena cochinchinensis, Polygonum cuspidatum, Rosmarinus officinalis, Rheum tanguticum, Centella asiatica, and Curcuma zedoaria show a significant decrease in neuronal injury by different mechanisms such as increasing superoxide dismutase and catalase activities, suppressing nuclear factor kappa B (NF‐κB), interleukin 1 (IL‐1), glial fibrillary acidic protein, and IL‐6 expression. The aim of this study was to evaluate the neuroprotective effects of medicinal plants in central nervous system pathologies by reviewing the available literature

Burdur ili halk eğitimi merkezi yöneticilerinin kişisel bigileri ile iş doyumu arasındaki ilişki

Çalışmada Milli Eğitim Bakanlığına bağlı Burdur İli Halk Eğitimi Merkezlerinde görev yapan yöneticilerin kişisel bilgileri ile iş doyumu arasındaki ilişkinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Bu doğrultuda Burdur İli Halk Eğitimi Merkezlerinde görev yapan yöneticilerin kişisel bilgileri iş doyumlarının cinsiyet, yaş, medeni durum, eşin çalışma durumu, mesleki kıdem, en son mezun olduğu okul, unvan, çalışma şekli, gelir düzeyi, maaş dışı gelir, örgün eğitimde kaç yıl hizmet verdikten sonra şimdiki mesleğinde çalıştığı değişkenlerinden nasıl etkilendiği araştırılmıştır. Bu araştırma için Minnesota Tatmin Ölçeği ve Kişisel Bilgiler Formu olmak üzere iki kısımdan oluşan bir ölçek kullanılmıştır. Araştırmanın evrenini; Araştırma; 2013-2014 Eğitim – Öğretim yılında Burdur İlinde bulunan 12 Halk Eğitimi Merkezi örneklem alınmıştır. Bunlar; 12 Halk Eğitimi Merkezinde görev yapan 30 müdür ve müdür yardımcısıdır. Araştırmanın istatistik analizlerinde SPSS 11,5 istatistik programı kullanılmıştır. İş Tatmin Ölçeğinden elde edilen puanların karşılaştırılmasında örneklem genelinde ve alt gruplarda normal dağılımı sağlayacak büyüklüğe ulaşılamadığından yüzde ve frekans gibi betimsel istatistiklerle parametrik olmayan kestirisel istatistik türlerinden Mann-Whitney U testi ve Kruskall Wallis-H testi kullanılmıştır. Bu çalışmada Halk Eğitim Merkezlerinde çalışan yöneticilerin, bağlı bulundukları kurumlardan ne derece memnun oldukları, kişisel özellikleri ile iş doyumları arasındaki ilişki tespit edilmeye çalışılmıştır

The prevalence of malnutrition and obesity in schoolchildren in the Southeast Anatolia Region of Turkey

Objective: The aim of this study was to determine the frequency of malnutrition, obesity and overweight, calculated by body mass index (BMI), in elementary school children in the Southeast Anatolia Region of Turkey. Method: This research is a cross-sectional epidemiological study and elementary school children with aged 7-16 years were included randomly by layered random sampling method. A total of selected 20 schools and 1912 students filled the questionnaires in Diyarbakir and Mardin City Centers. A questionnaire included questions related to the educational and professional status of parents, siblings, household conditions, children's demographic characteristics and body mass indexes, body weight and heights was applied to each student. Determined BMIs were classified according to the percentile values of Center for Disease Control and Prevention (CDC-US) growth charts and International Obesity Task Force (IOTF). Results: Mean age of 1040 boys (52,3%) and 872 girls (47,7%), totally 1912 students was 10,8±2,4 years and mean BMI was 17,6±2,8 kg/m2. According to CDC classification, 7,2% of male students were categorized as "underweight", 12,3% of them as "overweight", and 3,4% of them as "obese" whereas 5,5% of them were categorized as "overweight" and 0,6% of them as "obese" according to IOTF classification. In female students, 8,4% were categorized as "underweight", 11,1% "overweight", and 3,3% as "obese" according to CDC classification whereas 5,2% were categorized as "overweight" and 1,2% "obese" according to IOTF. The prevalences were not between boys and girls (p>0.05). Conclusion: In school children in the Southeast Anatolia Region, one of the most important health problems was malnutrition; however prevalances of overweight and obesity had also nonignorable levels. © 2010 Düzce Medical Journal

Güneydoğu Anadolu Bölgesinde okul çocuklarında malnutrisyon ve obezite prevalansı

Amaç: Bu çalışmada, Güneydoğu Anadolu Bölgesinde, ilköğretim okullarındaki çocuklarda, vücut kitle indeksi (VKI) ile hesaplanan malnutrisyon, kilolu olma ve obezite sıklığının belirlenmesi sosyodemografik özelliklerin belirlenmesi amaçlandı. Yöntem:Araştırma, kesitsel tipte epidemiyolojik bir çalışma olup, “Tabakalı rasgele örnekleme yöntemi” kullanılarak belirlenen 7-16 yaş grubundaki ilköğretim okul çocuklarını kapsamaktadır. Diyarbakır ve Mardin iI merkezlerinde, toplam 20 okul ve 1912 öğrenci anket formlarını doldurdu. Vücut ağırlığı ve boy ölçümlerinden elde edilen vücut kitle indeksi (VKI), çocukların demografik özellikleri, kardeş sayısı, konut-yaşam koşulları, anne ve baba çalışma ve eğitim durumlarına ilişkin ile ilgili soruların yer aldığı bir anket uygulandı. VKI, International Obesity Task Force (IOTF) ve Center for Disease Control and Prevention (CDC-US) gelişim kartlarının persentil değerlerine göre sınıflandırıldı. Bulgular: 1040 erkek (%52,3) ve 872 kız (%47,7), toplam 1912 öğrencinin yaş ortalaması 10,82,4 yıl ve VKI ortalaması 17,62,8 kg/m2’dir. CDC sınıflamasına göre, erkek öğrencilerin %7,2’si “düşük kilolu” %12,3’ü “aşırı kilolu ve %3,4’ü “obez” iken; IOTF sınıflamasına gore bunların %5,5’u “aşırı kilolu”, %0,6’sı ise “obez” olarak sınıflandırılmıştı. Kız öğrencilerin, CDC sınıflamasına göre %8,4’ü “düşük kilolu” %11,1’i “aşırı kilolu ve %3,3’ü “obez” iken; IOTF sınıflamasına gore bunların %5,2’si “aşırı kilolu”, %1,2’si ise “obez” olarak sınıflandırılmıştı. Kız ve erkek öğrenciler arasında prevalanslar açısından fark bulunmuyordu (p0.05). Sonuç: Güneydoğu Anadolu Bölgesinde, ilköğretim okullarındaki çocuklarda en önemli sağlık problemlerinden birisi malnutrisyondur; ancak aşırı kilo ve obezite prevalansı da ihmal edilmeyecek düzeylerdedir.Objective: The aim of this study was to determine the frequency of malnutrition, obesity and overweight, calculated by body mass index (BMI), in elementary school children in the Southeast Anatolia Region of Turkey. Method: This research is a cross-sectional epidemiological study and elementary school children with aged 7-16 years were included randomly by layered random sampling method. A total of selected 20 schools and 1912 students filled the questionnaires in Diyarbakır and Mardin City Centers. A questionnaire included questions related to the educational and professional status of parents, siblings, household conditions, children&#8217;s demographic characteristics and body mass indexes, body weight and heights was applied to each student. Determined BMIs were classified according to the percentile values of Center for Disease Control and Prevention (CDC-US) growth charts and International Obesity Task Force (IOTF). Results: Mean age of 1040 boys (52,3%) and 872 girls (47,7%), totally 1912 students was 10,8±2,4 years and mean BMI was 17,6±2,8 kg/m2. According to CDC classification, 7,2% of male students were categorized as &#8220;underweight&#8221;, 12,3% of them as &#8220;overweight&#8221;, and 3,4% of them as &#8220;obese&#8221; whereas 5,5% of them were categorized as &#8220;overweight&#8221; and 0,6% of them as &#8220;obese&#8221; according to IOTF classification. In female students, 8,4% were categorized as &#8220;underweight&#8221;, 11,1% &#8220;overweight&#8221;, and 3,3% as &#8220;obese&#8221; according to CDC classification whereas 5,2% were categorized as &#8220;overweight&#8221; and 1,2% &#8220;obese&#8221; according to IOTF. The prevalences were not between boys and girls (p>0.05). Conclusion: In school children in the Southeast Anatolia Region, one of the most important health problems was malnutrition; however prevalances of overweight and obesity had also nonignorable levels